Een kwestie van vertrouwen?

Wat de Me-Mover en mijn lopen nu gemeen hebben? In beiden moet ik de zekerheid (terug) zien te winnen om het automatisch te laten gaan.

Sinds mijn eerste stuk over de Me-Mover bleef het fietsje in mijn hoofd spoken. Het is echt een leuke vorm van trainen die veel effectiever is dan de crosstrainer op zolder. En je kunt hem ook blijven gebruiken voor extra training als je niet geblesseerd bent. Maar het is wel een investering: het goedkoopste model kost 1699 euro.

Vorige zaterdag ben ik daarom nogmaals wezen kijken, dit keer samen met Brigitte (die een Elliptigo huurt) en Thom. De tweede keer op de Me-Mover ging het bijna vanzelf, al voelde ik me wel een beetje een stijve hark naast Brigitte, die zonder al te veel moeite wegscheurde… Het enthousiasme was onverminderd. Alleen de twijfel over de kosten ook. Zal ik hem in de praktijk wel vaak genoeg gebruiken?

Gelukkig was Thom met de auto. Dat bood uitkomst. Niet veel later, laadden we een Me-Mover achterin (nogmaals dank Thom!). Nee, ik heb hem nog niet gekocht. Eerst huur ik een maandje om er zeker van te zijn dat ik hem ook in deze omgeving kan, durf en wil gebruiken.

Tegenwind

Eenmaal thuis, zonder de veilige begeleiding van Wilma, is het wel even slikken. Ok, de polder is vlak, maar er zijn hoge overwegen, bruggetjes en viaducten waar ik langs moet kunnen.

De eerste keer alleen is spannend en echt proberen. Ik merk dat ik bij de heuveltjes naar beneden de snelheid ongemakkelijk vind. Maar met wat meer ervaring went het in de loop van de week. Zelfs de spoorwegovergang van de metro durfde ik vandaag omhoog te klimmen en zonder afstappen af te dalen, ondanks dat onderaan de heuvel een kruising ligt.

Ook de scherpe bochten in de Groenzoom gaan nog niet helemaal vlotjes. Deze zijn vooral voor wandelaars bedoeld en gaan echt in een scherpe hoek vanwege de planmatig aangelegde sloten. Ik geef toe, sturen moet ik nog wat oefenen, dus rem ik er een beetje af om te voorkomen dat het diepslootduiken wordt. Geef het even en het zal net zo makkelijk gaan als fietsen, gok ik.

[activity id=2201034208]

Intussen heb ik al drie keer thuis getraind. De langste training is zelfs 20 km met zeer harde wind. Doordat je rechtop staat, vang je die wind vol. De Me-Mover blijft daarbij stabiel op de weg, maar tegen de wind in is het hard werken. Op sommige stukken langs de N470 haal ik met moeite de 10 kilometer per uur, ondanks dat ik hard trap. Daardoor is het wel een stevige workout geworden.

Toch nog Rotterdam?

Bij de fysiotherapeut blijft het onduidelijk wat er precies aan de hand is. De pijn is nog steeds wel wat aanwezig. Maar hij is eigenlijk alleen duidelijk herleidbaar bij hardlopen. Als ik op de tafel lig, voel ik bij vrijwel geen enkele mishandeling van mijn voet dezelfde pijn. De fysio gaat daarom nog steeds uit van een verkeerde stand van het been, waardoor mijn rechtervoet platgaat. Nog wat extra oefeningen erbij. En het verzoek om toch – ondanks de pijn – te blijven oefenen met lopen. Dus niet stiekem helemaal vluchten in alternatieve training die pijnloos is. Daarvoor is net als bij de Me-Mover eerst weer wat meer vertrouwen nodig.

Vrijdagavond heb ik voor het eerst deze week een rondje gelopen met onderweg een aantal loopoefeningen. Vandaag doet het niet meer pijn dan voor het lopen. Als ik nu om de dag steeds een stukje probeer, en door blijf gaan met de enkel- en heupversterkende training, zou het lopen misschien snel terug kunnen komen. Zit Rotterdam er dan toch nog in?

[activity id=2200056513]