Steppen over de Brienenoord

Wie een fitnessapparaat uit Ridderkerk huurt, moet het ook weer terugbrengen. Over Google Maps, de Brienenoordbrug en mijn langste rondje op de Me-Mover tot nu toe.

De maand waarin ik de Me-Mover huurde, was gisteren ten einde. Met een dubbel gevoel nam ik afscheid: ja het is een superfijn apparaat, maar nu ik weer meer met lopen train, gebruik ik hem ook minder. Stel ik train er 1 a 2 keer per week op, dan is de aanschafprijs van 1.699 euro (exclusief accessoires als helm, slot, tas) moeilijk te rechtvaardigen. Gezien mijn woon-werkafstand (25 km) zit vaker er niet in, tenzij ik tijdelijk geblesseerd ben en meer trainingstijd heb. Huren is dan de betere optie, dus de Me-Mover moest terug naar Ridderkerk.

Bij het huren had ik nog een gelukje: doordat ik met Tom en Brigitte meeging, kon de Me-Mover in de auto. Maar terug was lastiger. Een tram of metro naar Ridderkerk is er niet, maar ondertussen had ik gelukkig al wat meer vertrouwen in mijn vaardigheden om de reis van 20-25 km al steppend te doen. Gelijk een goede laatste training voor de marathon.

De route was snel gemaakt. Voor de fiets had Google Maps meerdere opties. Maar langs Weena en Pompenburg zag ik nog niet helemaal zitten: veel verkeer en veel aandacht, dan moet je echt wat ervarener zijn. Gelukkig bood de voetgangersoptie uitkomst. Die ging niet door het centrum van Rotterdam, maar er met een boogje omheen over rustige wegen. Koptelefoon op, spraakwegwijzering aan en gaan maar.

Al rijdend kom je er achter dat een op voetgangers ingestelde navigatie niet altijd even handig is. De snelheid (zonder stoplichten en bruggen is 17 a 18 km/uur goed te doen) ligt op de Me-Mover een stuk hoger, waardoor de afslag soms iets te laat wordt aangekondigd. Dan krijg je berichten als: loop in zuidwestelijke richting en ga dan naar de Prins Clausweg. Geen bordje te zien en welke richting… Dat leverde onderweg dus de nodige correcties op. Een telefoonhouder op het stuur kan hierbij natuurlijk uitkomst bieden.

Hier zou ik met een trapje op moeten komen…

De rit ging makkelijker dan gedacht. Nu moet ik ook wel zeggen dat je zodanig opvalt, dat automobilisten voor je stoppen en je niet gauw over het hoofd zien. Uiteraard waren er ook een paar moeilijker momenten. Bijvoorbeeld een stukje waar na een hele steile afdaling plots een paar haarspeldbochten kreeg, die pas laat te zien waren. Ik kon nog net remmen. Ook het stoplicht direct na een hoge brug was minder (hint: fietsers achter je vinden het vervelend dat je vroeg begint met remmen). Of de Fascinatioboulevard… voor een wandelaar goed te doen, maar daar sleep ik de Me-Mover niet via een trap over.

Trots ben ik vooral op de Brienenoordbrug, die bij (Bruggen)lopers goed bekend is. En ik heb hem zonder te stoppen beklommen tegen de steilste kant. Kleine pasjes; sprintend. Power. Afdalen vond ik dan weer net te spannend. Op het steilste stuk van de daling heb ik maar gelopen. De rest met remtechniek geprobeerd. Dat lukte aardig: ik wist te vertragen tot 10 km/uur, wat misschien weer iets te langzaam is, maar wel vertrouwen geeft in de mogelijkheid.

Het moeilijkste stuk van de reis was echter het laatste: dwars door een stel woonwijken, met onoverzichtelijke bochten en spelende kinderen. Daar merk je echt hoe fijn het is dat je in het buitengebied lekker door kunt stappen. Maar gelukkig zit ik van huis uit vooral in dat buitengebied.

Na een kleine 26 km (bijna 4 meer dan het hadden moeten zijn), doemde de Quooker fabriek op. Niet veel later drink ik koffie op de bank bij Wilma. Helaas moest ik de Me-Mover achterlaten, maar ik verwacht hem zeker nog eens terug te zien. Alleen even sparen.

[activity id=2251861168]