Dicht bij huis: Houttrail

Binnenshuis: been there, done that, got the cookie. Terug op de trails met de MST Covid-19 challenge.

De afgelopen weken is het angstvallig stil geweest op dit blog. Ik geef toe: corona maakt me best angstig. Niet alleen omdat ik met diabetes tot de risicogroep behoor, maar vooral ook omdat ik weet wat een longontsteking met je lichaam doet. En omdat ik ook daar gevoelig voor lijk te zijn.

Het is natuurlijk niet zo dat ik de afgelopen weken niets heb gedaan qua training. De gewone dagelijkse 10.000 stappen vielen weliswaar weg (aanslag op je bloedsuikerspiegel), maar het hardlopen heb ik voortgezet op een lager niveau. Puur omdat uitputting ervoor zorgt dat je afweersysteem minder sterk staat als je het virus te pakken krijgt. Ik heb me dus beperkt tot rondjes van een kilometer of 10. En langere stukken op de Me-Mover omdat dat minder belastend is.

Mijn lichaam en humeur werden er niet beter op. Ik mis mijn loopmaatjes, mis de lange afstanden en het voldane gevoel daarvan. Met de Me-Mover ging ik ook steeds verder. 50+ km naar de kust en meer dan 60 naar de Reeuwijkse Plassen. Gaaf en het smaakt naar meer harde training, maar het is geen lopen. Afgelopen week had ik er echt een beetje genoeg van: vakantie naar Mallorca gaat niet door, lockdown verlengd, Skye ook unlikely. Zondag liep ik dus maar weer een langer rondje, uiteindelijk 21 km op de weg. En even later zag ik ook de MST Challenge.

Wie mij een beetje kent, weet dat ik het niet zo op virtuele lopen heb. Het voelt vaak als medaille kopen in plaats van een uitdaging. Waarom ik dan toch hieraan mee doe? De trail moet voldoen aan een aantal voorwaarden: 90 procent onverhard, minimaal 19 km, in ieder geval een watercrossing en je moet hem lopen binnen een korte tijdsperiode (ben een dag te laat door planning).

Virtueel

Extra voorwaarde is eigenlijk dat de trail dicht bij huis moet zijn. Dat is zeker voor mij ook nodig, want ik wil nu niet in loopkleding met het ov terwijl de ov-bedrijven zo sterk de boodschap uitdragen dat je alleen noodzakelijke reizen mag doen. Maar de polder staat niet bekend om trails en de dichtstbijzijnde onverharde paden in mijn omgeving zijn zelfs afgesloten vanwege het broedseizoen…

In een kleine straal heb je Meijendel (op de fiets vanaf hier net te ver) en Bergschenhoek bij Outdoor Valley. Daar heb ik eerder dit jaar de King MT uitgetest op het parcours van de Petzl Night Trail. Hoewel dat parcours aan alle eisen voldoet, vreesde ik alleen de stukken golfbaan en andere afzettingen die ik er met de Me-Mover al was tegengekomen. Die worden ook gehandhaafd: lopen of fietsen over een afgesloten parkeerterrein levert een gesprek met oom agent op (gelukkig niet direct een boete).

Zodoende moest ik een alternatief plan bedenken en plots bedacht ik me dat er een Houttrail in Delft had zullen zijn. Ok, ik was daar wat sceptisch over, was er wel genoeg onverhard?, maar ik besloot het erop te wagen.

Is dit Delftse Hout?

Het plan was om met de fiets naar het dichtsbijzijnde stuk van de route te gaan, dus niet naar start. Bij het openen van de schuur, stond er echter al een tegenvaller voor me klaar: de achterband van mijn stadsfiets was helemaal plat. Dat terwijl ik hem kortgeleden had opgepompt… Een verwoede poging later, zat hij weer op een paar bar. Ik kruiste mijn vingers in de hoop dat het leeglopen aan een niet goed dichtgedraaid ventiel lag (Frans) en gooide een handpomp in de fietstas. Nu al blij dat ik niet voor een verder gelegen trail had gekozen.

Eenmaal bij De Viergang aangekomen, kon ik snel op het punt rond de 7 km van de route starten. Nu is Delftse Hout eigenlijk de standaardomgeving voor de Koploperstraining, maar ik herkende het niet terug. Het was erg mooi, helaas ook druk op woensdagmiddag en vol met fleurig fluitenkruid. Dat laatste was tegenvaller twee, ik blijk er nogal last van te hebben qua hooikoorts. De longen voelden benauwd en ik was niet vooruit te branden. Maar wel een mooie omgeving en duidelijk geen coronabenauwdheid, want verder op het pad ging het beter.

Navichaos

Niet om mezelf op de borst te kloppen, maar normaalgesproken ben ik best wel een held in het navigeren op de Fenix 5x. Zelfs als de aanwijzingen ophouden, wat al snel gebeurde omdat er zoveel bochtjes in de route zaten, dat een kilometer of 5 (12 vanaf start) later de 50 aanwijzingen al vergeven waren. Maar dat bos achter de Ikea…

Waar ging het fout? Nou meerdere punten: de paden wikkelen om elkaar heen, op een afstand die kleiner is dan de fout in gps, terwijl er ook nog een dik bladerdak is, en sommige paden zijn in werkelijkheid (deels) overgroeid. Ik liep er hopeloos vast, en daardoor werd deze etappe met minder benauwdheid toch erg traag. Het stomme is: dit stukje ken ik wel van de training en de jaarlijkse oliebollencross. Maar ik was blij dat ik verder kon, voorbij de Ikea.

Watercrossing

• 

• 

• 

De omgeving van Delftse Hout, Bieslandse Bos en Dobbeplas zit vol met slootjes, kanalen, plassen en strandjes. Het is echt een prachtige omgeving die ik voor trailen zwaar onderschat heb. De waterdoorsteek was alleen wat lastiger. Die zat niet in de route en veel water leek vrij diep. Gelukkig is er ook een stukje Bieslands Bos met allerlei oversteken met boomstammen. Nu weet Marc Weening na Lanzarote al lang dat stabiliteit niet zo mijn ding is, dus dat ik daar voor water kies, scheelt alleen een onvrijwillige duik… Helaas geen mooi beeld van, maar bagger – en bedankt voor de stank Marc – tot hoog op de schenen is gelukt.

Na de doorsteek kwam ik ook op bekender terrein bij de Dobbeplas. Ook erg mooi met al het bloeiende koolzaad en helaas weer fluitenkruid. Na deze ervaring kan ik in ieder geval het trailen dichtbij huis zeker aanbevelen. Misschien word je wel net zo verrast als ik bij de Houttrail.

Toch zal ik de komende tijd iets meer op de weg moeten. Daarvoor heb ik alvast een nieuw paar Escalante Racers gekocht bij Mud Sweat Trail’s Store. Koop lokaal en hopelijk kunnen we in deze tijden nog de trailinfrastructuur heel houden voor als we weer wedstrijden kunnen lopen.

• 

• 

• 

• 

• 

•