Au

Vol goede moed begon ik na het trainingskamp in Lanzarote aan deze blog. Naar de marathon van Rotterdam had ik allerlei grote tussenwedstrijden gepland, ik ben ambassadeur geworden voor Raidlight en kon nog een hele vracht oude berichten gaan overzetten. Maar toen gebeurde dat waar elke loper voor vreest: een blessure. En kon ik posten even niet opbrengen. Wedstrijden geannuleerd, marathon onzeker, weken niet trainen… fysieke mentaal heb ik een zeurende pijn.

De pijn begon een training na de Puinduinrun op asfalt. Een blijvende pijn in de rechterenkel waardoor zelfs wandelen pijnlijk is. Ook wat pijn bij de valplekken op het scheen bij datzelfde been, maar dat kan door compensatie komen. Natuurlijk ben ik direct naar de fysiotherapeut gegaan en die sloot overbelasting door de vele training op Lanzarote eigenlijk direct uit.

Dat is niet goed, want het betekent dat er geen duidelijke oorzaak is. Ik moet nu vooral oefeningen doen om de voet- en heupspieren te versterken. ‘Niet overbelasting maar ondertraining’, noemt de fysiotherapeut dat. Bij vermoeidheid zakken mijn voeten daardoor in en dat zou op de weg kunnen leiden tot een verkeerd beweging met pijn tot het gevolg. Op de trails is het probleem minder, want daar is de beweging veel minder repeterend. Trainen mag op onverhard tot het net geen pijn doet, is dus het devies. En misschien zit die marathon er dan nog net in… als ik snel genoeg kan opbouwen.

Na 4 km lopen over de weilanden van de Groenzoom doet het een beetje pijn. De volgende dag nog een keer betekende veel meer pijn en weer nauwelijks kunnen wandelen. En die pijn bleef op lager niveau de hele week aanwezig. We hebben maar afgesproken dat ik volgende week foto’s laat maken om haarscheurtjes in de middenvoetsbeentjes en breuken in de scheen uit te kunnen sluiten. Wordt vervolgd…