DNS: geen Castle Trail voor mij

Soms moet je kiezen voor je gezondheid en afzien van een tripje in de Ardennen. Gelukkig leidt een toertochtje met de Me-Mover af. Zuid-Holland is eigenlijk ook best mooi.

In 2017 ben ik voor het eerst bij een wat technischere trail in de Ardennen geweest: de Castle Trail. Het was de eerste editie en meneer De Jong dacht dat het geen probleem was daar even 20 km (twee lussen) te lopen. Dat viel een beetje tegen, maar ik haalde het en het was een hele gave ervaring.

In 2018 ging ik opnieuw, die keer voor 24 km in nieuw ontwikkelde lussen. Dat jaar was het heet, extreem heet, in de dagen voorafgaand aan de trail. Toen ik na 7 uur in bus en trein aankwam in La Roche-en-Ardenne wees de thermometer meer dan 40 graden Celsius aan. Ik deed verder niks meer die dag op een korte wandeling na, maar raakte volledig oververhit. Misselijk, uitgedroogd. Ik kwam niet meer bij en heb uren op een koude vloer gelegen en ongeveer alles opgedronken wat ik tegenkwam. De volgende dag (als rustig uitstapje bleef ik een paar dagen om te acclimatiseren) was ik nog heel belabberd. De dag van de race was de temperatuur redelijker en besloot ik gewoon maar te starten. Wederom gehaald (zie foto), maar ook dit keer was het erg zwaar en daarom wilde ik in 2019 revanche met drie lussen. Dat zou na de training voor marathon twee en Lanzarote toch een eitje zijn?

Echter, een blessure maakte de training in de eerste jaarhelft een stuk minder. En toen sloeg ook de temperatuur weer om. Opnieuw zou ik moeten reizen bij rond de 40 C, met als hoogtepunt het Calatrava-station van Luik dat zich een half uur als lens op me zou inbranden. Daar kwam ook nog bij dat de afgelopen dagen door smog en pollen weer heel benauwd waren. De race zelf – waar ik rond de 6 uur voor nodig zou hebben – was verwacht op temperaturen tussen de 20 en 28 C. Vandaar dat ik woensdag uit zelfbehoud heb besloten thuis te blijven en niet naar de Ardennen te gaan. Pijnlijk, maar ik denk wel verstandig.

Toeren

Intussen had Franny al andere plannen en dus is het nu een paar daagjes alleen thuis. Om toch nog in de warmte te kunnen overleven en wat te trainen voor de Airborne Freedom Trail, heb ik besloten maar wat toertochtjes op de Me-Mover te maken. Zelfs in de avonduren zat lopen er niet ver in.

Gisteren ben ik naar de Zevenhuizerplas gegaan met dip aan het strand. Heerlijk met de wind door je haren op zo’n stafiets. En toch best een goede training zelfs bij rustig fietsen. Nu ja, rustig… Ik kwam een heuveltje bij Outdoor Valley – op een oude vuilnisbelt – niet over en dat kon ik niet op me laten zitten. Dus nog een keer veel sneller trappen en yes we made it! Daarna uithijgen en verder.

Onderweg ben ik ergens mijn bidon verloren, waarschijnlijk door een veerooster of klinkerweg, dus als iemand een Nike-fles vindt, hoor ik het graag. Volgens mij had ik hem al 10 jaar en samen hebben we veel meegemaakt: Mohammed de personal trainer, 5 ritmes dansen, yoga, lekken in Spaanse bussen en die eeuwige piep na het drinken. Om toch nog wat te drinken, ben ik langs de Pannenkoe in Rodenrijs gegaan voor een uitsmijter met twee cola.

Nog een goede tip voor wie het te warm vindt om een shirt onder het racevest te doen: zorg dat je hem goed laadt. Hier heb ik een kettingslot mee voor de Me-Mover dat blijkbaar heeft geschuurd. De andere trip heb ik er een doek onder gedaan en dat lost het probleem op.

Leegte

Vandaag heb ik zelfs een echte monstertocht gemaakt door het Zuid-Hollandse landschap: 50 km. Nooit geweten dat er nog zoveel natuur is in het Groene Hart. En stranden die praktisch leeg zijn door de hitte.

De eerste stop was het strandje bij Vlietlanden. Een hele mooie plek met groot water (lees geen blauwalg) waar ik dan ook met plezier indook na een kilometer of 17 fietsen. Kleine visjes schoten weg en ik zag zelfs een zebragestreepte grotere vis in het heldere water. De Me-Mover trok er wel wat bekijks, maar ik kon hem rustig onder een boom – met linten over de inmiddels verder getrokken processierups – laten staan tijdens het zwemmen.

Het vervolg van de trip ging naar het Noord-Aa-strand bij Zoetermeer om te eten. Helaas was de Google Maps-route afgesloten en stonden er geen bordjes voor een omleiding. Na lang zoeken bleek dat ik helemaal rond de Vlietlanden moest via een omweg. Ik was blij toen ik eenmaal bij het lunchtentje was, want zowel het water als de Generation Ucan energiedrank was volledig op. Groot ingeslagen: patat speciaal, twee cola light en een halve liter water. Geen insuline bij deze lunch omdat ik nog een kilometer of 15 terug moest. En geen dip, want het werd al later…

Eenmaal dichtbij huis, maakte ik nog een laatste stop bij de theekas in de Groenzoom. Even afkoelen met een lekker huisgemaakt ijsje. Bij thuiskomst was de bloedsuiker 9,5 mmol/l, best aardig gedaan dus.

(Naast ijs en patat heb ik onderweg een zakje Ucan vanille met eiwit, een zakje Ucan cocoa delight, een pakje Powerbar gelsnoepjes en een sportreep nougat gehad. Beweegtijd exclusief zwemmen was 3 uur 20 minuten. Het lijkt erop dat de Ucan niet heel veel doet als je hem in slokjes neemt.)