Als het net vriest en de ijskristallen de wereld in een kerstsfeer brengen op je eerste vakantiedag, dan moet je er wel even op uit. 49 km van huis naar Den Haag Centraal over grint- en zandpaden.
De eerste dag van de kerstvakantie, normaal echt zo’n dag waarop je de laatste cadeautjes haalt, boodschappen doet en misschien een laatste uitstapje doet voordat de scholen ook vrij hebben. Maar helaas, dit jaar is het anders: door de lockdown is er niks te doen, de cadeaus in de winkel uitzoeken is niet mogelijk en nu nog bestellen, komt te laat. Gelukkig had de natuur wel een klein gratis cadeautje: het was prachtig winters weer en alle takken en grassprieten waren bedekt in een laag ijskristallen. Dan moet je gewoon wel een stuk gaan hardlopen.
De afgelopen weken heb ik al diverse etappes van het Kustpad gelopen. Maar inmiddels was ik bij Anna Paulowna beland, en dat is best wel een eind weg op een woensdag (niet vrij reizen in tegenstelling tot in het weekend). De kans dat ik dan ook de ijswereld moest missen, was bovendien groot. Overdag was de temperatuur rond of net over het vriespunt. Na zonsopkomst, zou alles dus wel eens snel kunnen smelten. Uiteindelijk besloot ik daarom maar een route met Komoot in elkaar te draaien waarbij ik vroeg kon beginnen en zoveel mogelijk onverhard kon meepikken.
Groenzoom
Als je van huis uit begint, is het niet meer dan logisch dat je een groot deel van de route al uit den treuren kent. Maar zelfs die stukjes zijn nu bijzonder mooi en vragen om foto’s. En zelfs al loop ik gauw twee of drie keer per week in de Groenzoom, ook daar zijn nog onderdelen die ik zelden tot nooit zie.
Na een kleine 5 km kwam ik bijvoorbeeld bij een weiland dat normaal net iets te ver is, maar waar ik nu wel doorheen kon baggeren. En in het parklandschap rond Pijnacker vind je dan plotseling een perfect ronde plas, verbonden aan een sloot: de juiste kerststal voor op een kerstlandschapsfoto. Niet voor niets was ook een van de beheerders van de Groenzoom foto’s voor de social media aan het nemen op dat stukje.
Wie de omgeving een beetje kent, zal waarschijnlijk ook wel verrast zijn over mijn route. Het is me gelukt om het aantal kilometers asfalt tot een absoluut minimum te houden. Zelfs in de drukke Randstad zijn er door parkjes als de Groenzoom vaak leempaden te vinden. Of je loopt over polderdijkjes en weilanden door het gras, vaak vergezeld door schapen. En af en toe is er een bos waar je echte modder vindt. Al met al heb ik op de route de 85-90 procent onverhard wel gehaald.
Goproblemen
Wat is nu leuker dan loopfoto’s in een ijswereld? Uiteraard was de Gopro mee. Maar die heeft er de laatste tijd weinig zin in. Al een aantal keer is de camera onverwacht vastgelopen. Dan kun je hem niet meer opstarten zonder dat er een stroombron in de buurt is. In dit geval gebeurde dat helaas halverwege de eerste beelden, nog steeds in de Groenzoom. Mocht iemand een oplossing hebben voor dit probleem, dan hoor ik het graag. Helaas is de camera ietwat te duur en nieuw om te vervangen.
Na een kort stukje door het Balijbos, vervolgde ik mijn weg in het Westerpark. Ook hier geldt: hoe dichtbij Zoetermeer ook is, gelopen had ik er eigenlijk nog nooit. En ook hier zijn hele leuke plekjes in het park. Zelfs zonder ijs, dat inmiddels al behoorlijk begint te smelten in de zon.
Het stukje bij de Driemanspolder is een stukje saaier. Dit is echt nog een gebied in ontwikkeling, dat weliswaar is gericht op het aantrekken van watervogels, maar dat voor mensen nog weinig uitdaging kent. Grote stukken grasland naast een meer, met uitkijk op de skiheuvel, is een ietwat gemene omschrijving. De dijkjes lopen echter prima en het stukje wegen in het water bij het Glazenmakerspad (op Google Maps is dit nog weiland) is verrassend mooi.
Na Leidschendam kwam ik in een gebied dat ik in de zomer vaak met de fiets bezoek: Vlietland. Eigenlijk vreesde ik hier voor een lang stuk asfalt, maar in werkelijkheid is er veel grasland om overheen te lopen. Eerst wederom een dijkje, later naast het riet bij de plas. In de zomer zou dit ook een ideaal stukje zijn om te lopen.
Landgoederenroute
Na Vlietland volgde eerst een stukje dwars door Voorschoten voor ik weer op onverhard verder kan. Dat is misschien het minst natuurlijke deel van de route. Hoewel het dorpscentrum ook zeker zijn charme heeft.
Een van de doelen waar ik langs wilde, lag echter dichtbij: landgoed De Horsten. Hoewel mijn ouders het regelmatig over het landgoed hebben gehad, was ik er nog nooit eerder geweest.
Ook onze huidige koning heeft een tijd op De Horsten gewoond voor hij naar Huis ten Bosch verhuisde (even verderop nabij het eindpunt van mijn route). Gelukkig voor mij deed het centenbakje van Willem-Alexander het niet: sinds juli 2021 is het park hierdoor gratis te bezoeken.
Dat bezoek kan ik zeker aanraden. De Horsten heeft mooie bomenlaantjes, single tracks, bruggen bestaande uit planken, een overdaad aan rhododendron, een theehuis en een uitkijktoren om het geheel te overzien.
Na de Horsten was ik nog lang niet van de mooie landhuizen af. Ik stak namelijk direct door in Wassenaar en belandde al gauw op de officiële landgoederenroute. Die loopt langs alle grote landhuizen en kasteeltjes tussen Wassenaar en Den Haag. Een verrassend stukje, waar ik hier en daar misschien nog net wat meer bos in de route had kunnen plannen. (Bij de planning heb ik deels de langeafstandwandelpaden aangehouden.)
Den Haag Centraal
Wat me tijdens deze loop opviel, was het gemak waarmee ik weer liep. Ondanks dat ik ook op zaterdag een kleine 45 km had afgelegd. Dit keer had ik gewoon geluk: er waren weinig problemen met eten. Ik deed het rustig aan qua tempo en maakte veel foto’s. Hoefde ook niet te haasten, zoals zaterdag, omdat ik niet de eerste uren zonlicht moest missen vanwege de reis naar het startpunt. Ook het korte stukje metro terug naar huis was wel even een verademing.
Een beetje loper zou zich als het zo lekker loopt waarschijnlijk laten verleiden om door te lopen tot de 50,0 km. Mij gaat het echter puur om het plezier. Met het Haagse Bos deels op de schop, is die extra kilometer niet eens een mooie optie.
Voor het lopen is de relatieve moeiteloosheid heerlijk, voor het schrijven van een verslag kan het soms wat saai worden. Dit jaar heb ik sowieso ietwat minder binding met het blog. Wat het precies is, weet ik niet. Er zijn genoeg avonturen, genoeg dingen om te ontdekken. Maar toch heb ik van een heleboel lopen nog niks op papier gezet. Niet van mijn chiwandelcursus. Niet van het inmiddels bijna voltooide Kustpad. Ik weet niet hoe lang ik nog met het blog doorga. De avonturen delen – voornamelijk via Facebook – is door regels in groepen ook steeds moeilijker. En om eerlijk te zijn ben ik de social media-meningen wel een beetje beu. Voor nu stop ik in ieder geval met de semi-automatische vertaling. Daar is te weinig vraag naar, het kost relatief veel tijd en de vertaalplugins zijn vrij prijzig.
Nederlands 
English (UK)
Zoals op FB al gezegd geniet ik altijd van je verslagen, doorgaan alsjeblieft!
Ik zou ook wel eens wat meer willen weten hoe je dat nu doet, zo’n route plannen. Verder dan ergens een gpx vandaan plukken ben ik nooit gekomen. Welke tools gebruik je ervoor. Hoe gebruik je die, wat zijn de valkuilen. Op wat voor apparaat doe je de planning. Etc.
Bestaan er online cursussen hier over?
Voor het plannen zelf maak ik meestal gebruik van komoot, daarop kan ik ook zien wat de ondergrond is, of gebieden mogelijk ontoegankelijk zijn en of er grote wandelpaden in de buurt zijn. Ik zal eens kijken of ik daar iets meer over kan vertellen. In ieder geval zijn er wel cursussen van onder meer MST en bij Chris van trailrunning.eu. En als je vervolgens een leuk punt tegenkomt in het echt, dan pak je dat mee (heuvels die niet op de originele route staan, uitkijkpunten, etc.).