Categorie: Overig

Als de longen niet meewerken, moet je ze soms een handje helpen. Maar werkt dat? En is de prestatie dan nog steeds de jouwe?

Tijdens mijn studie scheikunde was het vaak onderwerp van gesprek, de vele wielrenners die epo gebruikten om hun prestaties te verbeteren en die volledig van hun troon vielen toen het uitkwam. Een van de hoogleraren van mijn studierichting vond dat we ons daar niet druk over moesten maken. Hij gebruikte als Iron Man zelf ook epo en beweerde dat het nog steeds het eigen lichaam is dat alles moet doen, en dat je er ook een natuurlijk voordeel van anderen mee op kon heffen. Epo zouden ze daarom moeten legaliseren, was de gedachte. Dat deze extra turbo je lichaam ook sneller deed slijten (net als bij echte turboinjectie in automotoren), maakte het voor de athleet een weloverwogen keuze. Wie mij kent, begrijpt dat ik daar nooit achter kon staan. Ja indien gelegaliseerd en weloverwogen, maar kan een jonge athleet die keuze maken? En zou ik zelf de keuze maken?

Fast forward een jaar of 15 en niet epo – goed op gecontroleerd – maar salbutamol lijkt de voorkeursdoping te zijn geworden. Onder anderen meervoudig tourwinnaar Chris Froome is verdacht van gebruik. En zowel schaatsers als wielrenners schijnen veel longklachten te hebben die dit astmamiddel vereisen…

Wie zich mijn vorige klachten tijdens het Hollands Duin Trailweekend nog herinnert, waar de benauwdheid door hooikoorts en nasleep van de longontsteking me beperkten, begrijpt dat ik ook tot de doelgroep behoor. Nadat de klachten verergerden kreeg ik ook salbutamol voorgeschreven om de longen tot rust te laten komen. Met als doel ook om te kunnen blijven trainen, maar ook voor het dagelijks leven (aantal nachten zo benauwd dat slapen lastig werd).

En nee, objectief daarover denken, zoals de prof het zei, was er niet echt bij. Niet lopen was voor mij gewoon geen optie.

Werkt het?

Voor gebruik van de puffer met behuizing, had ik het gevoel of er continu een reus bovenop mijn borst stond. Goed in- en uitademen was erg zwaar. Dat verandert vrij snel. Wat je noemt een verademing.

Intervallen liep ik de afgelopen tijden steeds moeilijker doordat de adem niet echt mee wilde. Beetje gebruiken voor de wekelijkse training en het liep een stuk makkelijker. Het was gewoon minder vermoeiend, ik ging iets sneller (ook volgens Strava minder zwaar, maar dat is niet zo betrouwbaar), maar niet merkbaar anders dan tijdens training in een minder hooikoortsgevoelig seizoen.

De zaterdag na de training stond er een wedstrijdje op het programma. De Stuwwaltrail in Oosterbeek. Twee jaar geleden zou ik deze loop al doen, maar toen werd die afgelast vanwege de hitte.

Geen wondermiddel

‘Is dat wel verstandig?’ vroeg iemand me vooraf aan de race nadat ik mijn verhaal verteld had en de inhalator tevoorschijn haalde. Een terechte vraag. 21 km en 500 hoogtemeters over een zandheuvel en temidden van bloeiende bomen en grassen die je proberen te wurgen, klinkt niet als het beste idee ooit.

Hier kan nu een heel lange beschrijving van het prachtige parcours volgen met alle planten die mijn longen irriteerden in detail beschreven, want een wondermiddel was het zeker niet. Ok, de eerste 7 km gingen heerlijk, maar de benauwdheid belemmerde me tijdens het lopen toch wel. En ook de bloedsuikers werkten absoluut niet mee: het wilde niet bijtrekken na een hypo. Drie gels en een kwartier verder, was er nog geen piek via de Libre (dit keer wel blijven zitten) te bespeuren.

Het werd dus een zware en langzame tocht. Volledig eigen schuld natuurlijk. Maar 2 uur en 45 minuten is echt te lang voor deze afstand. En ik was gesloopt. Niet dat ik echt spijt heb, want het was wel een heel mooi parcours. Hopelijk kan ik volgend jaar een rematch doen onder betere omstandigheden.

En hoe verder?

Salbutamol helpt mij absoluut wel om door te trainen. Sneller dan in goede gezondheid word je er echt niet van, wat het voor mijn geweten beter te verteren maakt. Gelukkig is door de regen eerder deze week ook tijdelijk wat minder hulp voor de longen nodig. Het liefst loop ik gewoon vrij zonder vooraf na te hoeven denken over medicijnen.

Om ook de heuveltjes beter te gaan nemen is meer (kracht)training een veel betere optie. Daartoe heb ik nu zelf een Me-Mover aangeschaft met het vakantiegeld, dus die zullen jullie de komende tijd vaker terugzien. Hopelijk helpt die me de uitdaging in La Roche eind juli aan te gaan!