Hoeveel rust is nodig na de marathon? En maakt het daarbij uit dat je een nutripleister hebt gebruikt?
Nee, ik stond afgelopen zondag niet op het podium bij de Alphense Bergen Trail. Sterker nog, er was zelfs geen officiële tijdregistratie. De prijs in deze was een gewonnen entreebewijs via de Rotterdam Marathon Deelnemers. En dat precies een week na de marathon van Gent.
Vooraf was ik dan ook wel een beetje huiverig of ik de prijs wel aan moest nemen. Uiteindelijk besloot ik dat toch te doen en toen kwam de vraag natuurlijk welke afstand ik dan wilde hebben. De langste afstand, 25 km, kun je vast wel bijstellen indien nodig. Echt het soort excuus van een loopverslaafde.
Dat de trail niet in Alphen aan den Rijn, maar in Alphen Noord-Brabant – vlak bij Gilze – was, was een ander twijfelpuntje. Ver weg en op papier vrij vlak. Gelukkig kon ik met Frank en Richard meerijden. Ook zij hadden geen idee wat voor terrein te verwachten.
Op speed
Ondanks dat er op deze dag twee loopjes waren van RMD-partners, waren er toch nog best wat RMD-ers aanwezig. Meer dan op deze foto (fanatieke trailers Wouter, Marco, Frank en Richard), en bijna genoeg om onze eigen startwave te vullen. Wij besloten als groepje te starten in wave 4. Inderdaad, niets inkorten, samen op de 25 km.
Na Gent had ik nog geen dag gelopen. Ik was erg benieuwd hoe de benen het zouden houden. De vorige keren voelden ze wel zwaar in de eerste trainingen na de marathon, maar nu had ik natuurlijk ook die pleisters gebruikt.
De eerste kilometers gingen in ieder geval heel soepel. Richard liep vooruit, Frank iets verder naar achteren om heel te blijven voor de marathon van Athene. Het omgekeerde traject dat ik deed, zeg maar, eerst een 25 km trail en daarna de marathon.
Of het nu de pleister of de rustperiode was, weet ik niet, maar ik voelde me gedwongen door mijn benen om op een rap tempo door te gaan. Steeds tegen of net over de grens van zone 5 aan. Een veel hogere hartslag dan ik normaal doe. Maar ik voelde me echt gedreven, mijn lichaam sleurde mij voort, een beetje alsof je aan de drugs hebt gezeten. Ter verduidelijking: deze loop was gewoon zonder pleister!
Crossen
Het parcours was heel anders dan het vlakke landschap gezien vanuit de auto. We liepen voornamelijk door bos met herfstbomen, erg mooi om te zien. Het pad was behoorlijk hard – misschien wel net zo stevig als Gent – en er zaten veel kleine klimmetjes van MTB-parcoursen in. Dat is wel leuk, hard crossen over een heuveltje en vervolgens verder versnellen over een schuinlopend pad met scherpe bochten.
De snelheid bleef er de hele tijd redelijk in zitten. Alleen de laatste 3 km was ik gewoon moe. Uiteindelijk eindigde ik in 2.48.21 over 24,26 km (veel minder dan de beloofde 25,5 km). Niet slecht gedaan zo vlak na een marathon. En het parcours is zeker de moeite waard, vooral in deze herfstdagen.
Vliegen
Vlak na Rotterdam Marathon liet ik me nog vereeuwigen als blanke Keniaan. Ook nu ben ik weer bezig met een projectje. Blijkbaar voelt het lichaam dan toch zekerder en getrainder aan (op mijn buik na dan). Het onderwerp is dit keer: Icarus. Bovenstaande is een foto van tijdens het paintproces. Ik kan niet wachten tot de eindresultaten er zijn. Na het poseren had ik dit keer meer pijn dan na beide wedstrijden. Jammer dat ze geen onzichtbare pleisters hebben…
Nederlands 
English (UK)